И покрај се..

И после толку време, и после се што направи, тој не ја забележуваше. За него таа беше досадна девојка која сака само да биде заљубена, сака само да не биде поразлична од другите, па затоа трчаше по него. Таа безмилосно ја газеше својата гордост доде додека пак тој незаинтересирано ја напаѓаше нејзината душа. Таа се обидуваше да најде начин како да му докажи дека вреди, но бесцелно. После толку време веќе почнуваше да се запрашува за своите вредности. Дали навистина е вредна? Дали е во право? Помислуваше дека таа е виновна за ова и го распламтуваше уште повеќе пламенот што гореше во нејзиното срце. Се е залудно-беа зборовите кои секогаш и се вртеа во главата. Нејзиниот терет на срцето беше толку голем што никој не би можел да го истрпи.А солзите  беа секојдневие кај неа. Само нејзината преница знаеше што се поминала таа. Колку температури достигнала.Колку болка претрпела.Колку пати помислила дека не треба да живее и колку ,,ми треба” премолчила. Но покрај се, таа се уште живее за него. Се уште копнее до моментот кога насмевката на нејзиното лице ќе покажува дека е среќна. Копнее иако знае дека тој момент можеби не постои во нејзината книга на животот.

Редно време е

Седам сама во собата. Запишувам што се преживеав заради него. А тој би рекол- што ти направив јас, не сум јас крив, или- сама си си крива. И крива сум. Што му верував, што го засакав како сопствените очи. И наеднаш се појавува само обичен странец иако тој странец некогаш те сакал повеќе од себеси. Сфајќаш дека ништо нема да биде ко порано и дека некои работи се случуваат само еднаш. Во животот чувствуваме секаква љубов, но секоја само по еднаш. Само еднаш го почувствував она кон него. И повеќе никогаш. Си замина, си продолжи со животот, а јас треба да глумам дека заборавив и да продолжам како порано. Мошне тешко, но знам. Тој не е човек на кој треба да се посвети толку време од животот. Па, одсега- продолжувам без него!